Ostatnio pisałam, że mam wiele czasu by coś tutaj nabazgrać. A jednak, ten czas bardzo szybko biegnie. Z sekundą czuję, że wakacje dobiegły końca. Trzeba znowu się pozbierać z nadzieją o lepszą przyszłość i wykształcenie. W mojej własnej klatce jest strasznie ciemno, nie mogę się poruszać, a co dopiero normalnie funkcjonować. Próbowałam powiększyć tę klateczkę, ale nie da rady. Brakuje już mi siły. Z pozoru zewnętrznie wszystko jest okej, da się ukryć niedoskonałości. Zaś wewnętrznie się niszczę, gnijąc jak jakiś stary śmieć, którego zapomniano wyrzucić do kosza. Dni może i biegną szybko, ale gdy patrzę się ciągle w zgrabny, mały zegarek na lewej ręce, czuję jakby ktoś zatrzymał czas, choćby tylko na chwilę. Wszystkie te myśli zaczynają się mieszać w mojej głowie, czasami zastanawiam się czy mój mózg kiedyś nie eksploduje. Od jutra zaczynam swój nowy początek, lecz czy on będzie łatwy? Tego nigdy nie powiem...
Dobre dni się skończyły. Łzy. Na przyszłość, nie życzę sobie kopiowania moich wpisów, tytułów. Nie toleruję tego, więc jeśli kogoś by kusiło, nie radzę... I ostrzegam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz